ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!

 

 

Άκου να δεις...

Θα τον αγαπάς τον εαυτό σου, ντάξει;

Δεν σου επιτρέπεται να τον ξύλοκοπείς.
Δεν έχεις κανένα δικαίωμα!
Ρίξε αλλού το θυμό σου!
Θα τον έχεις βασιλιά! Σκέτη πριγκίπισσα!
Θα του φέρεσαι ιπποτικά! Και συγκαταβατικά!
Ποιος σου είπε ότι είναι τέλειος;
Ποιος σου είπε να τον κρίνεις;
Ήταν αψεγάδιαστη η μήτρα που σε ξέβρασε;
Τότε γιατί οργίζεσαι;
Να σου πω, τις ενοχές σου όχι σε μένα!
Αλλού να τις πεις!
Εκεί που σου πρέπει!
Πάρε μια εικόνα, δύο φωτογραφίες και άρχισε να μονολογείς
Για τη στέρηση που γεύτηκες!
Αλλά τον εαυτό σου δεν θα το ξαναπιάσεις στο στόμα σου!
Έχει περάσει πολλά για σενανε
Έχει φάει ζορίσματα για να στέκεις σήμερα λογικός.
Έχει δομήσει κάστρα για να μην παραδίδεσαι
Θα τον συμπονάς και θα τον φροντίζεις!
Και λίγα σου λέω!
Θα τον έχεις στα ώπα ώπα!
Τα μάτια σου χίλια δεκατέσσερα θα έχεις για πάρτι του!
Τελείωσαν οι σάκοι του μποξ!
Βγάλτα από μέσα σου!
Δώστου λίγη τροφή να ανατραφεί.
Για για αγάπη εκλιπαρεί.
Και αποδοχή να γευτεί.
Άκου σε εκεί!
Τον εαυτό σου να έχεις μαζί
ποτέ δεν θα νιώσεις μοναξιά
Τον κόσμο σου μέσα να έχεις ξένο,
Θα ζεις στην ερημιά.
Φταίει, λες, για τα κακά
Κάνει λάθη, γιατί δεν μπορεί να δεθεί,
Με σένα που συνέχεια προσπαθεί.
Άντε τραβά από εκεί
Να του δείξεις ολίγη φυγή,
από την αντανακλαστική ενοχή.
Πες του κάνα αστείο μπας και ξεχαστεί.
Δημιούργησε μπας και ονειρευτεί.
Αγαπά τον μπας και επουλωθεί.
Αφέσου μπας και λυτρωθεί.
Άκου να δεις...
Τον εαυτό σου και τα μάτια σου!
Μόνο αυτό σου απέμεινε.
Το νου σου!