Η συναισθηματική απληστία και οι συνεχείς απαιτήσεις
**Η ιστορία είναι μία καθαρή μυθοπλασία και έχει φτιαχτεί βάση διάφορων ιστοριών από την καθημερινότητα και δεν απαντά σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό. “Γιατί δεν με πήρες χθες; Που ήσουν το σαββατοκύριακο και με ανησύχησες; Μάνα είμαι, δεν νοιάζεσαι καθόλου για μένα και το πόσο ανησυχώ που δεν το σηκώνεις δύο μέρες συνεχόμενα; Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά δύο μέρες, είχα στρες, νόμιζα ότι είχες πάθει κάτι…” Θα πει η μητέρα στον φοιτητή γιό της στο τηλέφωνο μία ράντομ Δευτέρα. Ο γιός θα κρύβεται για καιρό από όταν έφυγε από το σπίτι της οικογένειας καταγωγής από τότε που πήγε να σπουδάσει σε μία άλλη πόλη. Στις συνεχόμενες γκρίνιες της, ανάμεσα σε δικαιολογίες ότι έτρεχε σε δουλειές τις μέρες που χανόταν ενώ έχει βγεί για να περάσει καλά με άλλους ανθρώπους και δεν ήθελε τίποτα να τον ταράξει ή άλλες μέρες, απομονωνόταν στην προσπάθειά του να διαχειριστεί μέσα του άλλες προσωπικές κρίσεις και ζητήματα. Άλλες φορές, θα απέφευγε συστηματικά να πει την α...
