H ιστορία δικαίωσης μιας γυναίκας από το Καμερούν

Ιστορίες όταν εργαζόμουν σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις Υποστηρίζοντας Αιτούντες Άσυλο και Πρόσφυγες.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Η ώρα ήταν αργά το μεσημέρι όταν έλαβα ένα μήνυμα στα γαλλικά από ένα άγνωστο νούμερο στο επαγγελματικό κινητό : « Καλημέρα, καλημέρα! Είμαι η Κ. από το Καμερούν. Είμαι ελεύθερη, πήρα θετική απάντηση!!! Σας ευχαριστώ όλους πολύ πολύ πολύ!»

Ήμουν τόσο χαρούμενη με τη χαρά της που, παρά τον απαιτητικό φόρτο εργασίας , αποφάσισα να την καλέσω και να μιλήσουμε στα αγγλικά για λίγο. Όταν το σήκωσε, μίλαγε μέσα στον ενθουσιασμό, με ακατάπαυστη χαρά για το πόσο χαρούμενη ήταν, για το ότι νιώθει ότι ζει ένα θαύμα που δεν  πίστευε ποτέ ότι θα συμβεί και ότι η ζωή της αποκτά πάλι νόημα και ελπίδα.

Όταν την συνεχάρηκα για το αποτέλεσμα και όλα αυτά που νιώθει η απάντησή της ήταν εξίσου αποστομωτική: «Μπράβο και σε εσάς! Το μπράβο πάει και σε εσάς όχι μόνο σε μένα! Σας ευχαριστώ πολύ , θα σας είμαι για πάντα ευγνώμων!»

Και η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο. Ήταν μια κοινή χαρά που μοιραζόμασταν καθώς και μια αμοιβαία  προηγούμενη αγωνία για το αποτέλεσμα που , όλοι όσοι φρόντιζαν από κοντά την υπόθεσή της, την ένιωθαν εξίσου.

Αλλά αν γυρίσουμε τον χρόνο πιο πίσω, η ιστορία έχει ως εξής:

Η Μ. είναι περίπου 40 ετών, από το Καμερούν που έχει κυρίως διαφύγει από τη χώρα λόγω του  ομοφυλοφιλικού σεξουαλικού της προσανατολισμού που , όπως και η ίδια ανέφερε σε πολλές συνεδρίες, είναι μία χώρα που για αυτό το λόγο τιμωρείσαι την ίδια στιγμή από το κράτος μέσα  από τους νόμους και τους θεσμούς, από τη κοινότητα , από τους συγγενείς και την ίδια  την οικογένεια. Με διώξεις, με κάθε είδους κακοποιήσεις, χωρίς κανένα είδους δικαίωμα και χώρο για διεκδίκηση συνεπώς για αυτή τη χώρα , αν είσαι ομοφυλόφιλος, δεν θεωρείσαι ανθρώπινο ον.

Η ίδια βίωσε στο Καμερούν πολλών ειδών  έμφυλης βίας, ποικίλων κακοποιήσεων και στερήσεων δικαιωμάτων λόγω του γεγονότος ότι έλκονταν από γυναίκες και όχι από άντρες. « Στο Καμερούν σε παντρεύουν αναγκαστικά με κάποιον που δεν ξέρεις, μπορεί να πάς φυλακή , να σε κακοποιήσουν σεξουαλικά για να “συμμορφωθείς”, να φας ξύλο, να σε πάνε στην εκκλησία για να σε ξορκίσουν από τους δαίμονες, να σε εξοστρακίσουν οι συγγενείς και η οικογένειά σου, δεν έχεις κανένα δικαίωμα και αν έχεις παιδιά χάνεις το δικαίωμα της επιμέλειας καθώς θεωρείσαι ότι έχεις ντροπιάσει τη τιμή της οικογένειας», αναφέρει χαρακτηριστικά .

Την Κ. τη συνάντησα για πρώτη μέσα Ιουνίου στη διοικητική Κράτηση της Κω σε  εξαιρετικά επιβαρυμένη ψυχοσυναισθηματική και σωματική κατάσταση έπειτα από παραπομπή της δικηγόρου για παροχή ψυχολογικής στήριξης στο πρόγραμμα που εργαζόμουν το 2020 στην Λέρο και στην Κω για επιβιώσαντες-σασες σεξουαλικής κακοποίησης προσφύγων/ουσων και αιτούντων/ουσων άσυλο.

 Όταν την συνάντησα είχε ήδη πάρει απορριπτική απάντηση από την υπηρεσία Ασύλου στη πρώτη της προσπάθεια. Η ιστορία που είχε διηγηθεί δεν φαινόταν αξιόπιστη και  ταυτόχρονα δεν είχε το χρόνο και την υποστήριξη να λάβει μέριμνα από τις δημόσιες υγειονομικές υπηρεσίες για τα ποικίλα ιατρικά προβλήματα που αντιμετώπιζε  με στόχο αρχικά τη πιστοποίηση διάφορων μορφών ευαλωτότητας , που δεν παρότι δεν αποτελεί πλέον το πρώτο λόγο στη παροχή ασύλου, συνεχίζει να έχει σημαντική σημασία.

Ήταν σε  ψυχοσυναισθηματική κατάσταση που κυρίευε το συναίσθημα της απελπισίας, δεν ήλπιζε σε τίποτα και θεωρούσε ότι όλα ήταν μάταια. Αποτελούσε μεγάλη πρό(σ)κληση  για μένα όσο και  για την υπόλοιπη ομάδα στο  να υποστηριχθεί  ψυχολογικά  και να μπορέσει να δυναμώσει ή να γίνει ένα αξιόλογο πλάνο στο κομμάτι της  διασύνδεσης και επικοινωνίας με υγειονομικές υπηρεσίες  και φορείς με σκοπό  την εξέταση των διαφόρων ιατρικών  της ζητημάτων που αντιμετώπιζε σε χρόνια βάση. Την ίδια στιγμή ο συνεχιζόμενος και επίμονος μακροπρόθεσμος «αγώνας δρόμου» της δικηγόρου να την υποστηρίξει νομικά καθότι βρισκόταν ήδη για μακροχρόνιο διάστημα σε Κράτηση, έδιναν στην υπόθεσή της βαρύνουσα σημασία αλλά και αγωνία .

 Ο  κύριος λόγος της παραμονής στη Κράτηση ήταν  διότι στο παρελθόν όταν για πρώτη φορά έφτασε   στη Κω από τη Τουρκία είχε "παραβιάσει" το γεωγραφικό περιορισμό που επέβαλαν οι αρχές– δεν είχε το δικαίωμα να μεταβεί σε άλλη περιοχή από το νησί- είχε «αποδράσει» και είχε μεταβεί στην Αθήνα για αναζήτηση περαιτέρω ιατρικής και ψυχοκοινωνικής βοήθειας. 

Οπότε, όταν την εντόπισαν οι αρχές μετά από κάποιους μήνες  και την επέστρεψαν  πίσω στη Κω, βρισκόταν για μεγάλο  χρονικό διάστημα στην διοικητική κράτηση ( για να εξηγηθώ: οι διοικητικές κρατήσεις αποτελούν με την κυριολεκτική έννοια μία κατασταση φυλακής) χωρίς τρόπους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, αντιμετώπιζε πολύπλοκα ιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα που δεν είχαν λάβει απαραίτητης και κατάλληλης φροντίδας και  πλέον είχε μία ήδη απορριπτική που η εξέλιξη της κατάστασης  στο σύνολο  για αυτή έμοιαζε να είναι περισσότερο ένα ποτήρι μισογεμάτο ή μάλλον  άδειο.

Η ομάδα συνεργάστηκε στο κάθε τομέα, έγιναν σημαντικές προσπάθειες για την παροχή σταθερής ψυχολογικής υποστήριξης, αναζήτησης και διασύνδεσης με ιατρικές και λοιπές υπηρεσίες/φορείς και  προετοιμάστηκε νομικά  για την δεύτερη προσπάθεια στην Αρχή Προσφύγων μέσα Ιουλίου . Τόσο εκείνη όσο και εμείς  ως ομάδα βιώναμε την ίδια αγωνία αλλά και την ίδια επιθυμία: να δικαιωθεί και να ζήσει ελεύθερα, όπως διατύπωνε κάθε φορά και η ίδια.

Εν τέλει , η απάντηση ήρθε τη προηγούμενη βδομάδα: Αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας και πήρε το εισιτήριο για μία νέα ζωή. Οι αντιδράσεις ήταν αμοιβαίες και από κοινού μοιρασμένες: χαρά, ενθουσιασμός, αισιοδοξία και μια ανανεωμένη αίσθηση για ζωή μέσα από την ιστορία δικαίωσης της Κ. από το Καμερούν.

Σε μια συνεδρία λίγες βδομάδες πριν , όταν ερωτήθηκε για τα όνειρά της είχε απαντήσει: « Θα ήθελα αυτό που ήθελα να είχα μία ζωή και μου στερήθηκε. Μια ζωή , να ζω ελεύθερη, να μπορώ να εργάζομαι και να είμαι ανεξάρτητη, να μπορώ να επιλέγω με ποιον άνθρωπο θέλω να ζω, να έχω δικαιώματα και αξία ως άνθρωπινο όν. Να μπορώ να ξαναδώ το μικρό μου γιο που βρίσκεται στο Καμερούν. Αυτό είναι το όνειρό μου.»

 

Υ.Γ Δόθηκε πλαστό αρχικό όνομα με στόχο τη προστασία δεδομένων.

 

Από: Χριστίνα Πανταζή