Το θεραπεύεσαι δεν σημαίνει ότι όλα μετά θα είναι μόνο καλά

 

Απόσπασμα από το βιβλίο/ Bestseller

How we heal- Alexandra Elle

 

“…Πολλοί άνθρωποι όταν έρχονται για θεραπεία έχουν στο μυαλό τους ότι θέλουν να φτάσουν σε ένα σημείο που πλέον δεν θα πονάνε, που πλέον θα ζουν μόνο καλά, που πλέον θα ξεχάσουν ή θα αφήσουν πίσω ένα παρελθόν που δεν θέλανε, που θα βρουν μαγικές λύσεις στα μέχρι τώρα προβληματά τους, που όλα θα καταλήξουν σε ένα «happy end». Στο ταξίδι που ξεκινούν και διερευνούν αλλά και διευρύνουν την εμπειρία τους, θα βιώσουν ανακούφιση, φροντίδα, αγάπη αλλά και  έρχονται σε πολύ επίπονα στάδια, που θα προβληματιστούν, θα πονέσουν, θα αποσυρθούν, θα πενθήσουν,  θα αποδεχτούν πράγματα που ίσως δεν αλλάζουν και χρειάζεται να αφήσουν πίσω. Και τότε αρχίζουν να γνωρίσουν το ποιο είναι το πραγματικό μάθημα της θεραπείας ή επούλωσης.

Η θεραπεία ή επούλωση δεν είναι ένας τελικός προορισμός, δηλαδή ένας τελικός σταθμός που μετά από την θεραπεία θα πάψουν όλα, μαγικά θα λυτρωθούν και θα φτιαχτούν και όλα μετά «θα είναι καλά». Η θεραπεία στην κοινότητα ευεξίας αναφέρεται συχνά ως τελικός στόχος. Τα μηνύματα υποδηλώνουν ότι αν μπορούμε απλώς να θεραπεύσουμε και να το ξεπεράσουμε (ό,τι κι αν είναι αυτό), όλα θα πάνε καλά και καλά.

Αλλά η θεραπεία δεν σημαίνει ότι δεν θα βιώσουμε περισσότερη ταλαιπωρία ή ένταση στην υπόλοιπη ζωή μας γύρω από το αρχικό πράγμα που μας πλήγωσε. Η θεραπεία είναι κάτι για πάντα, μια συνεχής υπενθύμιση να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας—μια πρόσκληση να γαλουχήσουμε τον εαυτό μας όπως κάνουμε όλοι οι άλλοι.

Θεραπευόμαστε για να κάνουμε χώρο, να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας και τις αφηγήσεις μας.  Αυτές τις ιστορίες που λέμε εμείς για τον εαυτό μας και αυτές που επηρεάζουν κάθε στιγμή την ζωή μας, τις σχέσεις, τις αποφάσεις, τις επιλογές μας. Με τη θεραπεία καταφέρνουμε να επεκταθούμε, να διευρύνουμε τον εαυτό μας, να εξελιχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Να συγχωρούμε, να δημιουργούμε νέες δυνατότητες και να προχωράμε. Να οικοδομήσουμε κοινότητες και να δημιουργήσουμε δεσμούς. Θεραπευόμαστε για να απελευθερώσουμε τη ντροπή, να εκδηλώσουμε αγάπη για τον εαυτό μας, να δημιουργήσουμε αυτονομία και να ξεκινήσουμε ξανά.

Θεραπευόμαστε για να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας, να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και να αναπτύξουμε αυτοπεποίθηση. Θεραπευόμαστε για να διορθώσουμε τις σχέσεις και να εμβαθύνουμε τις σχέσεις με τους γύρω μας.

Η θεραπεία δημιουργεί μια υγιή αίσθηση ομαδικότητας με τρόπο που η δυστυχία και η θραύση και το τραύμα δεν μπορούν.

Μερικές φορές θα αναζητήσουμε την επούλωση για να αποδείξουμε ένα σημείο - συχνά υπάρχει θεραπεία στην απόδειξη, την αλλαγή και το να γίνουν μάρτυρες της ζωής μας και της εξέλιξής μας οι άλλοι . Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σας που δεν είναι έτοιμοι να κάνουν ακόμα τη δική τους θεραπευτική εργασία, αλλά όταν σας βλέπουν να αλλάζετε, να διακόπτετε τους κύκλους σας και να αρχίζετε να θεραπεύεστε, είναι σχεδόν σαν ένα δελτίο άδειας και για εκείνους για το τι είναι δυνατό  και εφικτό για τη δική τους ζωή.

Η θεραπεία είναι μεταμορφωτική και κυκλική, είτε έχετε σπάσει χέρι ή μια σπασμένη καρδιά. Οτιδήποτε πονάει, σπάει ή καταρρέει χρειάζεται να το φροντίζετε. Η αγνόηση δεν μας θεραπεύει— αντιθέτως προκαλεί ταχεία αποσύνθεση του μυαλού, του σώματος και του πνεύματός μας. Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτό που πονάει, είναι 100% επιβεβαιωμένο ότι θα συνεχίσει να μας καταστρέφει.

Η θεραπεία για τον καθένα και την καθεμία μπορεί να σημαίνει διαφορετικά βιώματα, διαφορετικά ταξίδια ή στόχους. Όμως όλοι έχουμε κάτι κοινό—την επιθυμία να ζήσουμε μια ζωή που να εκπληρώνει και να ελευθερώνει, ακόμα και όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.

Η θεραπεία είναι μια πράξη αποκατάστασης της γενεαλογίας—αντιμετώπιση και επιδιόρθωση των τραυμάτων που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά—και που απαιτεί χρόνο. Ακόμα κι αν είστε ο/η μόνος/η στην οικογένειά σας που κάνει τη δουλειά για να θεραπευτεί, μην αποθαρρύνεστε. Είστε ικανοί/ες να ηγηθείτε και να δώσετε τον διαφορετικό και νέο τόνο και το ρυθμό. Μπορεί να σας φανεί πολύ το βάρος  για να το μεταφέρετε, αλλά να θυμάστε ότι μπορείτε πάντα να ξεπακετάρετε τις αποσκευές σας και να αφήσετε κάποια πράγματα πίσω σας. Έχει πάντα αυτή την επιλογή και ας μην φαίνεται. Εσείς το κάνετε αυτό πρωτίστως για εσάς και το αν θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα μέλη που αγαπάτε, θα είναι για πάντα μία δική τους ευθύνη και επιλογή.

Βγάλτε μερικά από αυτά τα παλιά συναισθήματα και παλιές και οικείες (αλλά δύσφορες!) συνήθειες από τη συναισθηματική σας βαλίτσα. Εάν δεν σας εξυπηρετεί, αφήστε τα να φύγουν. Δεν θα καταλάβουν όλοι τη δέσμευσή σας στον εαυτό σας, την ευημερία σας και το θεραπευτικό σας έργο. Μην ανησυχείτε ότι δεν σας καταλαβαίνουν. Θυμηθείτε γιατί θεραπεύεστε και κρατήστε την υπόσχεση και την δέσμευση στον εαυτό σας να συνεχίσετε.

Και όταν η θεραπεία είναι περίπλοκη ή υπερβολική, μπορείτε να ξεκουραστείτε. Κάντε ένα διάλειμμα και επιστρέψτε σε αυτό που προσπαθείτε να διαχειριστείτε, αντέξετε, δουλέψετε εσωτερικά. Η θεραπεία δεν έχει να κάνει με το να την κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, κάτι που οι περισσότεροι/ες θεωρούν. Θέλουν να πιστεύουν ότι αν κάνουν ένα διάστημα εντατικά συνεδρίες θα αυξήσουν το αποτέλεσμα για να φτάσουν σε ένα δεδομένο και εξ αρχής προσδιορισμένο στόχο. Όμως η θεραπεία είναι κάτι πολύ περισσότερο:– είναι να βαδίζεις τον εαυτό σου, να δίνεις προσοχή μέσα σου και να ιεραρχείς τις ανάγκες σου. Να κάνεις μία πραγματική και εστιασμένη σε σένα προτεραιοποίηση. Η φροντίδα για τη θεραπεία  είναι μια πράξη αυτοτροφοδότησης και ανατροφής του εαυτού που κανείς άλλος δεν μπορεί να σας δώσει και κανένας άλλος δεν μπορεί να κάνει για εσάς. Είστε ικανοί/ες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απομακρυνθείτε για λίγο για να ξεκινήσετε ξανά όταν είστε έτοιμοι/ες.

Μέσα από την θεραπεία μπορούμε να θα εξετάσουμε τα ελαττώματά μας για να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε και να θεραπεύσουμε τις συναισθηματικές μας πληγές με υγιείς και υποστηρικτικούς τρόπους. Μπορούμε επίσης να δούμε τις μικρές μας στιγμές χαράς, θεραπείας και ευγνωμοσύνης. Ο εορτασμός του εαυτού και η επιβράβευσή του σε στιγμές που προχωρά είναι επίσης μέρος αυτής της δουλειάς. Μέσα στην θεραπεία μπορούν να γίνονται και  διαλείμματα από τη βαθιά θεραπευτική εργασία και να κοιτάξουμε τη ζωή μας μέσα από το φακό της χαράς και θα μάθουμε πώς να αναγνωρίζουμε τι μας κάνει και ποιοι άνθρωποι μα κάνουν να νιώθουμε μας ακούνε και μας βλέπουν, μας κάνουν να νιώθουμε  ασφάλεια  και μας  παρέχουν άνευ όρων αποδοχή αλλά και υποστήριξη.

Η ποιήτρια Μάγια Αγγέλου έλεγε, «Τίποτα δεν θα λειτουργήσει αν δεν το κάνεις». Εάν θέλετε η θεραπεία σας να σας φέρει σαφήνεια, πρέπει να το διεκδικείτε  και να το τείνετε και να είστε με τις πράξεις, στάσεις και συμπεριφορές προς αυτή την κατεύθυνση - ακόμα και αν ζωή σας μοιάζει αρκετά ακατάστατη και σκληρή. Ναι στην ξεκούραση, και επίσης, ναι στην επανεξέταση και την βαθιά θεραπευτική εργασία, όποτε το θέλετε. Η θεραπεία θα έρθει κατά κύματα, οπότε δώστε προσοχή στον εαυτό σας, στο σώμα σας και στα συναισθήματά σας καθώς προχωράτε στα καλά αλλά και στα κακά και δύσκολα. Όταν θεραπεύουμε τον εαυτό μας, αρχίζουμε να θεραπεύουμε τη γενεαλογία μας, τις κοινότητές μας και τον εαυτό μας. Αυτό, φίλοι μου, είναι μια ριζοσπαστική και αναγκαία πράξη…”