Ο θυμός είναι ένα ακόμη συναίσθημα χρήσιμο, όπως όλα

 

Άσκηση βιωματική: (από το βιβλίο)

"Διαπίστωσε ποιο λεξιλόγιο και ποιες εκφράσεις χρησιμοποιείς (με την βοήθεια κασετόφωνου ή κινητών με ηχογράφηση)."

-> Δοκίμασε την άσκηση αυτή όντας μόν@ σου σε ένα δωμάτιο. Διάλεξε ένα άτομο για το οποίο νιώθεις μη συμπληρωμένο θυμό (δηλαδή αν ακόμη κάνεις σκέψεις θυμού ή κατηγοριών όταν το φέρνεις το άτομο αυτό στο μυαλό σου, ο θυμό σου δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη).

Βάλε το κασετόφωνο (ή κινητό) να ηχογραφεί και μετά ξέχασέ το. Φαντάσου ότι το άτομο βρίσκεται σε μία άδεια καρέκλα μπροστά σου (οι καρέκλες με όρθια πλάτη είναι προτιμότερες για αυτή την άσκηση). Τοποθέτησε τα πόδια σου σταθερά στο πάτωμα και θεώρησε πως έρχεσαι αντιμέτωπ@ με το άτομο αυτό. Μίλησε με τρόπο που θα του/της μίλαγες αν μπορούσες πραγματικά να πεις τι σκέφτεσαι για αυτόν/αυτήν. Πες σε αυτό το πρόσωπο τι νιώθεις για τις πράξεις του/της, σε συγκεκριμένα γεγονότα του παρελθόντος ή κατά την τρέχουσα σχέση σας.

Προσπάθησε να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Εκφράσου ελεύθερα, μη προσπαθείς να ελέγξεις το λεξιλόγιό σου. Απλά πες ό,τι σου έρχεται στο μυαλό τη στιγμή αυτή. Σκόπιμα άφησε τον εαυτό σου να χρησιμοποιήσει εκφράσεις θυμού και κατηγορίας, αν αυτό πραγματικά θέλει να βγει από μέσα σου. Όλα θα πάψουν να γίνονται συνειδητά μετά από λίγη ώρα, αν επιμείνεις.

Όταν τελειώσεις, άκουσε την κασέτα (ή στο κινητό το ηχογραφημένο αρχείο) και έλεγξε την μορφή του λεξιλογίου και των εκφράσεων που χρησιμοποίησες. Αν χρησιμοποίησες δεύτερο πρόσωπο όπως: " Θα έπρεπε να είχες κάνει..." "Με κάνεις να νιώθω..." "Γιατί δεν τον έκανες αυτό..." τότε είχες υιοθετήσει στάση κατηγοριών.

Τώρα με το μυαλό σου ανασκεύασε κάθε φράση σου χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο όπως: " σε αποδοκιμάζω για..." " είμαι θυμωμέν@ γιατί..." " είμαι πληγωμέν@ γιατί..."

Νιώθεις διαφορές συναισθηματικές ή σωματικές αλλάζοντάς τις εκφράσεις σου, άραγε...?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θυμός. Το συναίσθημα του θυμού είναι πανίσχυρο. Ο θυμός είναι απρόβλεπτος, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε θα εκραγούμε από θυμό εμείς ή οι άλλοι. Δεν είναι λοιπόν άξιο ιστορίας το ότι ενστικτωδώς φοβόμαστε το θυμό.

Παρόλα αυτά, ο θυμός από μόνος του δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να φοβόμαστε ή να μισούμε. Είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα- όπως η αγάπη, η θλίψη, η χαρά, η έκπληξη, ο πόθος, η ανυπομονησία, ο ενθουσιασμός και τόσα άλλα.

Τα συναισθήματα είναι απλώς συναισθήματα και αποτελούν πληροφορίες. Ο τρόπος που αυτά ισορροπούν στην ψυχή μας και στην προσωπικότητά μας καθορίζει το πόσο ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι είμαστε, ακόμη και το πόσο υγιείς ή "ασθενείς".

Ξεκινάμε αποδεχόμεν@ το γεγονός πως δεν υπάρχουν "καλά" και "κακά" συναισθήματα. Αυτό που τα κάνει αρνητικά ή θετικά ειναι το πως τα χειριζόμαστε- πως τα εκφράζουμε ή δεν τα εκφράζουμε. Για να καταλάβουμε το θυμό καλύτερα, ας εξετάσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά του:

Ένα λεξικό, προσδιορίζει το θυμό σαν ένα δυνατό πάθος ή συναίσθημα δυσαρέσκειας - και συχνά ανταγωνισμού- που διεγείρεται όταν κάποιος αισθανθεί προσβολή ή πληγωθεί. Με άλλα λόγια, πάντοτε εμπλέκεται ένα στοιχείο πόνου στο θυμό. Το ψυχικό τραύμα και ο θυμός αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου συναισθηματικού νομίσματος. 

Σπάνια νιώθουμε θυμό χωρίς να νιώθουμε πληγωμέν@ (προσβεβλημέν@) σε κάποιο βαθμό και σπάνια νιώθουμε πληγωμέν@ ψυχικά χωρίς να νιώθουμε θυμό ( δυσαρέσκεια, ενόχληση,ανταγωνισμό) γιαυτ@ που προκάλεσε τον πόνο. Μερικές φορές, απλά και μόνο η απειλή του να πληγωθούμε, μπορεί να πυροδοτήσει το συναίσθημα του θυμού.

Ένα άλλο λεξικό περιγράφει το θυμό σαν ένα ισχυρό συναισθηματικό κύμα, με κύριο χαρακτηριστικό την ώθηση να εξωτερικευτεί και να εκφραστεί, που συχνά συνοδεύεται από περίπλοκες σωματικές αντιδράσεις. Η ώθηση αυτή του θυμού είναι τόσο χαρακτηριστική και τόσο επίμονη, ώστε αν δεν εκφράσουμε το θυμό με την θέλησή μας - με ένα υγιή και γόνιμο τρόπο- το όλο μας συναισθηματικό σύστημα θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να το κάνει, ακόμη και με καταστρεπτικά αλλά και επώδυνα για εμάς και τους άλλους αποτελέσματα.

Οι υγιείς, γόνιμες μέθοδοι έκφρασης θυμού χωρίς να πληγώνεται ο εαυτός μας ή οι άλλοι γύρω μας, πράγματι υπάρχουν Πέρα από διανουουμενίστικες απόψεις για το θυμό, οι μέθοδοι αυτοί μας βοηθούν να τον εκφράσουμε με έναν τρόπο που τον "ολοκληρώνει" , απαλλάσσοντας έτσι το ψυχοδιανοητικό μας σύστημα από τις αρνητικές επιπτώσεις του.

Σίγουρα κάποιες τεχνικές, όταν υπάρχει ήπιος θυμός μπορεί να μας βοηθά. Αλλά αν νιώθουμε ότι ο θυμός μας ξεφεύγει του ελέγχου μας και αδυνατούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ίσως μία βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που να μπορεί να διευκολύνει σε αυτή την πορεία και την ολοκλήρωση του όποιου θυμού να είναι βοηθητική, όχι μόνο για τον θυμό αλλά για να μπορούμε να απολαμβάνουμε όλα μας τα συναισθήματα και , κατεπέκταση, την ζωή μας.

Βιβλιογραφία:

"Απελευθερώσου από το θυμό: Η μέθοδος Daldrup". Dr. Roger Dardrup & Dodie Gust. Εκδόσεις Λύχνος.

Roger Daldrup:

O Δρ. R. J. Daldrup, είναι ψυχολόγος από την Tuscon της Αριζόνα Η.Π.Α. Από το 1962 υπήρξε μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου της Αριζόνα, όπου ήταν καθηγητής συμβουλευτικής και καθοδήγησης. Έχει εξασκήσει το επάγγελμα του και ιδιωτικά κι έχει δουλέψει με χιλιάδες άντρες και γυναίκες τα τελευταία 25 χρόνια. Ο Δρ. Daldrup έχει οργανώσει εκατοντάδες ομάδες θεραπείας στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και σε άλλους οργανισμούς, όπως επίσης εργαστήρια και θεραπευτικές συναντήσεις για μεμονωμένα άτομα, ζευγάρια και ομάδες στην Αριζόνα, και μετά από προσκλήσεις, σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ. Πολλοί άλλοι ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και σύμβουλοι έχουν εκπαιδευτεί απ' αυτόν στις ειδικότερες αρχές της θεραπείας θυμού. Ανταποκρίθηκε σε προσκλήσεις πανεπιστημίων της Χαβάης, της Αγγλίας, του Βελγίου και της Ελλάδας να οργανώσει εργαστήρια εκμάθησης της θεραπείας. Επίσης έχει επιστρέψει σ' αυτές τις χώρες μετά από νέες προσκλήσεις, καθώς και στην Ιρλανδία. Ο Δρ. Daldrup πιστεύει ότι η ψυχοθεραπεία, σαν μια αποκλειστικά λεκτική δραστηριότητα, εδώ και καιρό δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Γι' αυτό η θεραπεία θυμού δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη βίωση εμπειριών, παρά στη συζήτηοη σχετικά με τις εμπειρίες. Βασίζεται στη δράση περισσότερο παρά στη συζήτηση - στην ενεργό πράξη παρά στην ανάλυση. Τα τελευταία χρόνια, μέχρι που σταμάτησε να διδάσει στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα το 1988, ήταν επικεφαλής ερευνητικών προγραμμάτων στο πανεπιστημιακό τμήμα της Ιατρικής, που αφορούσαν στη σύνδεση καταπιεσμένου θυμού και ασθένειας. Από την εποχή που σταμάτησε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ταξιδεύει σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και των Η.Π.Α., όπου ειδικεύει επαγγελματίες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το θεραπευτικό μοντέλο του στη δουλειά τους με τους πελάτες τους.